Bahaya Tusyen Kepada Pelajar

Hari ni kita bicara bab tusyen pulak.

Sebagai bekas guru, pernah menjawat jawatan ketua panitia, ketua bidang, penolong kanan dan pemangku pengetua di sekolah menengah, sepanjang pengalaman saya mentadbir saya mendapati tusyen lebih membawa kepada keburukan kepada kebaikan.

Tusyen sekarang sudah menjadi addict dikalangan ibu bapa. Bagi mereka jika anak nak berjaya perlu pergi tusyen. Maka dihantarlah anak siang malam ke pusat tusyen.

Bagi guru, tusyen tiada apa2 makna bagi mereka. Kecuali bagi guru yang ambil part time buat tusyen. Itulah lubuk duit untuk mereka. Tusyen merupakan parti time yg dibenarkan oleh kementerian melalui pekeliling rasmi. Tetapi dengan syarat mesti maklumkan jadual dan kos yang dikenakan kepada ketua jabatan atau JPN negeri masing-masing.

Apakah keburukan kepada pelajar?

Pelajar yang biasa bertusyen dari sekolah rendah hingga menengah akan mengalami satu penyakit khusus, iaitu 'Suapan Maklumat'. Maksudnya pelajar yang bertusyen dan lulus cemerlang peperiksaan setelah bertusyen akan menganggap tusyen punca kepada kejayaannya.

Penyakit 'Suapan Maklumat' ini bermaksud pelajar sentiasa disuap maklumat tanpa mereka sendiri berusaha mencarinya. Jika mereka menghadapi masalah soalan peperiksaan di sekolah, maka guru tusyen akan menjadi penyelesai masalah.

Kesan dari penyakit ini ialah bila pelajar terbabit masuk ke IPT.

Di IPT, tiada tusyen disediakan hanya kelas tutorial. Itupun mungkin ikut subjek tertentu sahaja biasanya yang melibatkan kuantitatif seperti perakaunan, statistik, matematik pengurusan dan seumpamanya.

Apabila pelajar terbabit sudah terbiasa dengan tusyen, maka mereka menganggap 'life' di IPT juga seperti sekolah mereka. Ada tusyen, ada jadual tetap, boleh keluar ke kantin sekali, boleh study sekali dengan kawan2. Tetapi rupa-rupanya sangat berbeza.

Bila berbeza, pelajar2 yg biasa bertusyen ini mengambil 'culture shock'. Begitu juga dengan pelajar lepasan Matrikulasi, majoriti mengalami masalah yg sama.

Pelajar2 yg biasa bertusyen di sekolah juga mengalami tekanan bila masuk IPT apabila mendapati tingkahlaku pensyarah2 tidak seperti guru-guru mereka. Kebanyakan pensyarah tidak mudah didekati seperti guru2 sekolah yg sedia menunggu melayan pelajar di bilik guru.

Di IPT, pensyarah ada bilik mereka sendiri, jadi mereka ada 'privacy' dan ego tersendiri. Jadi pelajar kenalah ikut rentak pensyarah. Kebanyakan pensyarah sgt sibuk kerana nak menyiapkan pelbagai kajian kes, soal selidik dan buku. Jadi mereka tak suka pelajar ganggu mereka terlalu kerap, dan mereka juga tak suka kepada yg kuat membodek.

Akibatnya pelajar yg mengalami penyakit 'suapan maklumat' (mungkin anak2 murid kita) mengalami masalah 'kemurungan yg melampau. Mereka menjadi 'pendiam' di IPT walaupun aktif di sekolah. Baru mereka sedar bahawa di sekolah, pelajar yg kerap dpt cemerlang dlm exam sentiasa dilayan baik oleh guru dan sekolah tetapi bila masuk IPT, semua pelajar dilayan sama rata saja, tak kiralah pelajar tu pelajar terbaik dari sekolah paling terbaik di Malaysia sekali pun.

Berikut kesan-kesan dari tusyen:

1. Pelajar tidak yakin kepada guru yg mengajar di sekolah.
2. Pelajar tak beri perhatian dalam kelas dan menganggap jika terlepas topik di sekolah ,topik itu boleh dicover semula dgn tusyen.
3. Pelajar memandang rendah guru yg mengajar di sekolah - sedangkan pelajar tak tahu guru itu jugalah yang mengajar tusyen, mungkin di daerah lain.
4. Pelajar menganggap guru tusyen berbeza dengan guru sekolah.
5. Tempat tusyen adalah port terbaik untuk dating dan berkenalan dengan lelaki dan perempuan dari sekolah lain.

Semasa bertugas, saya sentiasa memperingati pelajar2 saya agar hal-hal ini. Saya berterus terang kepada mereka bahawa mereka jgn terlalu mengharap mereka dilayan seperti 'artis' jika berada di IPT. 

Saya memberitahu, pelajar yang mendapat 15A dalam SPM, jika masuk IPT akan duduk sebilik dengan pelajar yg mendapat 6A dlm SPM. Tiada hak eksklusif diberikan.

Saya menyedari tentang penyakit ini apabila ada pelajar2 saya yg cemerlang bila masuk IPT menjadi pendiam dan murung. Mereka menghubungi saya sendiri sehinggalah sekarang.